19'u, 20'si

çekmiş kolların

solmuş gözlerin

ağır bir çamaşır suyu kokusu

saçlarında.

tel tel dökülüyorlar.

içine su dolmuş senin,

içime su dolmuş benim.

boğuluyorum,

bu anlamsızlıktan.

sayfalar kapanıyor

tek tek

ve bir rüzgar dalga geçer gibi

dalga geçer gibi üç sayfa birden

on sayfa birden itiyor.

raftaki hatıranın kenarında bir çizik

içindeki çizik gibi

kalmış, sürülmüş o anı günlük sevgilerden

hatta saygılardan, eski bir şapkaya duyduğun

naftalin kokan.

süzüldü yine içimden

o garip, eksik haz

bir merak.

bu kesik cümleleri kurduğum gibi

eksik kaldı bir yerimde

aynı sigara içmek için ışığı söndüren bir dede gibi.

kulağına fısıldadığım

bir dede gibi. bir dede.

tökez
ağır çekimde, düşemiyorum
bir türlü düşemiyorum
usanıyor insan.

gülemem, kayıp şarkılar var
elleri bile yok
gözleri bile bende
sesi bile, denizin dibinde.

kaldı ki
sen olsaydın
çağrışımlarıma uyanamazdın zaten
çağrışımlarımı uyandıramazdım zaten
ve zaten, uykum da kaçtı sonunda..

Öyle öyle öyle
küçüğün pırıltısı kaçtı, susuyor
konuşturmuyorsun ki
kim konuşturmuyor
kusamıyor boğazında kalmış
yara varmış

başı döndü otururken hava da soğudu
okurken uzaktakini, içini bilmeyi dilerken
öyle öyle öyle bir iç ki
kokusu da duyuluyor sesi de
görülüyor, diyor ki sesim görülüyor
görünüyor bana, ne mutlu bana
böyle, büyüyor.